เพียง 5 วินาทีเท่านั้นตรงจุดกลับรถ ที่เราไม่ยอมแซงซ้ายรถตู้ที่ชะลออยู่ข้างหน้า
พลันฟอร์ซ่า 300 ที่ขับจี้ตูดเรามาถึงกับเกิดฉุนเฉียว บิดคันเร่งตีคู่บ่นเสียงดังฟังไม่ได้สรรพ
แซงปาดหน้าเราแบบกระทันหัน จนเราต้องเบรคตัวโก่ง หัวแทบทิ่ม แล้วมันก็แซงซ้ายรถตู้คันนั้นไป พร้อมเสียงก่นด่าไม่ขาดปากกับอาการส่ายหัวดิก ๆ เป็นนกหัวขวานสันนิบาตแดก
เป็นครั้งแรกที่เราเลือดขึ้นหน้า ไม่เคยฉุนฟิวส์ขาดชั่ววูบแบบนี้มาก่อน ด้วยอารมณ์กระชากวิญญาณโหด พลันมือขวากระชากคันเร่ง หมายมั่นปะทะฟอร์ซ่าคันข้างอย่างบ้าเลือด ทันใดนั้น...ก่อนที่ล้อรถเรา จะสัมผัสไปที่ปลายบังโคลนหลังของรถคุ่กรณี พลันใบหน้าของลูก ๆ ทั้ง 3 ตัวก็ปรากฏขึ้นมา วิบ วับ วิบ วับ ลูกแจ่ว ลูกไข่หวาน และลูกเหลือเฟือ ในนิมิตรนั้น ลูกทั้งสาม ร้องกันเงี๊ยวง๊าว เงี๊ยวง๊าว ไม่หยุดปาก อารมณ์ฉุนเฉียวที่พุ่งพล่านเมื่อซักครู่ หยุดชะงักลงทันที เสี้ยววินาทีผ่านไป เหตุผลต่าง ๆ ผุดขึ้นมากมายในมโนสำนึก ชีวิตกุ.... กุทนหงุดหงิด รำคาญ กับไอ้สามตัวนี้มาได้ร่วมสามปีแล้ว .....กุยังทนไหว กะอีแค่ฟอร์ซ่า 300 สายห้าวคันนี้คันเดียว ทำไมกุจะทนไม่ได้ ชีวิตกุมีค่า ทำใจเย็นๆ ใช้ชีวิตให้รอดวันนี้ รอติดเชื้อโควิด รับเงินประกันก่อนตายก็ยังไม่สาย ว่าแล้ว...ก็ Move On ต่อไป รักษาชีวิตรอดมานั่งพิมพ์เรียงความใส่หน้าเฟสบุคได้ก็สบายใจแระ